Одним из ярких моментов Дня города и его настоящим украшением станет выставка самодельных книг. Подробнее
Одним из ярких моментов Дня города и его настоящим украшением станет выставка самодельных книг. Подробнее
В Гродно она приехала в составе группы из 22 человек. Медики из районной больницы города, что находится в семидесяти километрах от Вильнюса, решили познакомиться не только с гродненскими достопримечательностями, но и с опытом работы белорусских коллег Подробнее
Аэроклуб работает на базе старейшего действующего аэродрома Беларуси «Каролино», которому уже более 105 лет. Поэтому объект интересен не только членам клуба, его история привлекает и туристов. Подробнее
В этом году велопробег и сплав на байдарках в поддержку Целей устойчивого развития ООН внесли новые краски в многонациональный этнический фестиваль. Подробнее
Внедрение технологий электронного правительства упрощает получение населением государственных услуг, содействует дебюрократизации их взаимоотношений с государством. Подробнее
Святлана ЯКАЎЛЕВА,
Гарадоцкі веснік 67/2017 от 09 сентября 2017
11 сентября 2017 15:03
Калейдоскоп
Беларуская
Мала хто ведае, што на самай ускраіне Гарадоцкага раёна, у Віраўлянскім сельсавеце, прытаілася маленечкая вёска Чухіліна. Яе адметнасць заключаецца ў тым, што тут ніколі не было электрычнасці. Няма яе і цяпер. Ды і не будзе — у вёсцы пастаянна ніхто не жыве, хіба на лета прыязджаюць з шасцёра дачнікаў. Святло тут іншае — ад прыгажосці навакольных краявідаў, ад дабрыні людзей, лепшыя ўспаміны якіх звязаны з гэтым куточкам. Дабрацца да Чухіліна — справа не з лёгкіх, 10 км да яго па нязручнай лясной дарозе на спецыяльнай тэхніцы карэспандэнту дапамаглі пераадолець працаўнікі Халамерскага лясніцтва, ляснік Сяргей Ваявода і вадзіцель Сяргей Ахрамееў. Улюблёныя ў родныя мясціны мужчыны сталі не толькі павадырамі, але і выдатнымі экскурсаводамі. - Такой прыгажосцю немагчыма наталіцца, — добраахвотныя памочнікі аказаліся рамантыкамі і спяшаліся дапоўніць адзін аднаго. — Чаго толькі вартыя аб’яднаныя шырокай пратокай лясныя азёры Малое і Вялікае Свіна! Праз апошняе цячэ і рака Свіна. А Чухіліна размясцілася на беразе рачулкі Чарнулька. Праз яе перакінуты масток, проста з яго можна лавіць рыбку, а дарога праз яго вядзе ў неабсяжныя лясныя шаты. Дарэчы, зусім побач з мастком — яшчэ даваенная крынічка, якую аднавілі вяскоўцы, і ў якой вельмі смачная вада. Некаторыя лічаць яе гаючай, таму ездзяць па яе з Халамер’я на веласіпедах. Не даязджаючы да Чухіліна, мы спыніліся на вялікай паляне. Святое месца, дзе да вайны была вёска Казлы. Увагу прыцягнуў насыпаны курган (на здымку ўнізе), надпісы на якім сведчаць, што ў навакольных лясах і вёсках у красавіку-маі 1942 г. была арганізавана 4-я Беларуская партызанская брыгада, якая вяла барацьбу з фашысцкімі захопнікамі на тэрыторыі Гарадоцкага, Невельскага, Расонскага, Полацкага, Міёрскага раёнаў. Курган — адначасова месца пахавання партызанаў гэтай брыгады. Крыху ў баку — стэла, якая нагадвае, што 18 красавіка 1943 г. в. Казлы спалілі фашысцкія карнікі, расстраляўшы 19 мірных жыхароў. Вёска памерла, а вось Чухіліна, таксама знішчанае ў вайну, адрадзілася пасля навалы. Работнікі лясніцтва не па прымусу, а па закліку сэрца даглядаюць курган, помнік, абкошваюць вакол іх. Штогод, арганізаваныя халамерскімі культработнікамі, сюды ў патрыятычны паход, на паклон змагарам за свабоду і бязвінным ахвярам дабіраюцца дзеці і падлеткі. Пашчасціла карэспандэнту пагутарыць з жыхаром Халамер’я Алегам Дзмітрыевым (на здымку ўверсе) і з першых вуснаў даведацца, што з пятага па дзесяты клас ён вучыўся ў Халамерскай школе, а жыў у Чухіліне. Інтэрната пры школе не было, таму хлопчыку, на той час адзінаму чухілінскаму школьніку, даводзілася штодня пешшу, у адзіночку — восенню, узімку, вясною — пераадольваць па 20 км праз лес. — Ваўкоў не баяўся, — паціскае плячыма мужчына, — мы да іх прывыкшыя былі, яны па вёсцы, як сабакі, хадзілі. Адпраўляўся ў школу ў шэсць гадзін раніцы, вяртаўся адвечарка. Праўда, бацька (Аляксандр, ураджэнец Чухіліна, капітан Чырвонай арміі, франтавік, чатыры разы ардэнаносец — аўт.) даваў з сабою ў дарогу стрэльбу і ліхтар «лятучую мыш». Калі звяры набліжаліся надта блізка — страляў. Адставалі шэрыя, вылі дзесьці за спіной. Вытворчых аб’ектаў, акрамя кузні, дзе кавалём быў мой дзед Пётр, у Чухіліне не было. Мужчыны пераважна працавалі ў лясніцтве, на падсочцы, жанчыны — у паляводстве ў Маісееве. Трымалі скаціну, сеялі гароды ля хат. Зямля там мяккая, глебы пясчаныя, лёгка было апрацоўваць. — Вось гэтыя раскошныя дуб і клён у Чухіліне пасадзілі на памяць аб сабе Іван і Тамара Грыгор’евы, перабіраючыся бліжэй да цывілізацыі, — далучаецца да размовы тутэйшы дачнік Валерый Якіменка (на здымку з унучкай Міланай). — Нашай сям’і вельмі добра ў гэтых мясцінах, займаемся пчалярствам, сябар з Магілёўшчыны падарыў перасоўную пасеку на 20 вулляў, якую я называю пчаліным інтэрнатам. Тут рыбалка выдатная, паляванне, грыбоў ды ягад багата. Летась мы з жонкай Валянцінай больш як на 20 мільёнаў рублёў лясных дароў здалі. Тое, што ў Чухіліне няма электрычнасці, мужчыну не засмучае, ён выпрацоўвае яе з дапамогай генератара, зараджае акумулятары, набыў светадыёдныя лямпы, плануе купіць сонечныя батарэі. Тугі па адсутнасці цывілізацыі ў гэтай вёсачцы з боку ўсіх, з кім сустрэлася карэспандэнт, не было. Нявыказаная скруха адчувалася па нечым больш значным і патаемным — страчанай сувязі з роднай прыродай, яе таямніцамі, размераным жыцці, у аснове якога ляжыць здаровая фізічная праца, шчырых адносінах з суседзямі. Шчыміць за тое, што зарастаюць сцяжынкі да святыняў, да крынічак з гаючай вадою. Подробнее
Елена Корсакова,
Дняпроўская праўда №68(10342) от 30 августа 2017
11 сентября 2017 09:41
КалейдоскопОбщество
Русский
В один из последних погожих дней у перекрестка улиц Казарского и Энергетиков расположилась небольшая концертная площадка. Задолго до начала концерта заработала импровизированная билетная касса, где билетер вручала каждому входной билет. В зрительном зале разместились самые главные зрители: бабушки и дедушки маленьких артистов. Подробнее
Екатерина Никитина,
Слуцкий край №212-217 (15654-15659) от 07 сентября 2017
11 сентября 2017 09:41
КалейдоскопОбщество
Русский
В конце августа в ОАО «Витко-Агро» отпраздновали 90-летие со дня основания хозяйства. Подробнее
Юлия Старавойтова,
Дняпроўская праўда №68(10342) от 30 августа 2017
11 сентября 2017 09:37
КалейдоскопКультураОбщество
Русский
Испокон веков наши предки отмечали окончание уборочной кампании обрядом «Дажынкі», который в наше время представляет собой большой фестиваль, собирающий огромное количество людей. Организаторы стараются сделать все, чтобы гости фестиваля увезли домой частицу праздника — сувенир Дубровенщины.
Все мастера города уже взялись за работу и готовят сувениры к главному празднику года. Подробнее
