Вольга ЖУРАЎСКАЯ, галоўны архітэктар, намеснік начальніка аддзела архітэктуры і будаўніцтва Шчучынскага райвыканкама:
– Я з г. Калінкавічы Гомельскай вобласці, у Шчучын трапіла па размеркаванні пасля Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта транспарту (факультэт прамысловага і грамадзянскага будаўніцтва, кафедра архітэктуры). Немалаважную ролю ў выбары месца працы адыграла архітэктурная жамчужына Шчучыншчыны – палац Друцкіх-Любецкіх. Убачыўшы яго фотаздымак у інтэрнэце, я ўлюбілася ў яго раз і назаўсёды. І горад спадабаўся: радуюць вока гарадскія пейзажы, асабліва гістарычны цэнтр, дзе адчуваецца моцны ўплыў польскай архітэктуры. Амаль два месяцы таму я прыступіла да абавязкаў галоўнага архітэктара раёна. Мне выдзелілі інтэрнат, калектыў прыняў цёпла і прыязна. Пастаянна адчуваю падтрымку калег і асабліва кіраўніка – Марыны Міхайлаўны Рудай. На ўсе мае сто пытанняў у дзень яны знаходзяць адказы.У мяне няма адчування, што я ў чужым горадзе. Палюбіла Шчучын, адкрываю яго для сябе кожны дзень. Працы вельмі шмат, бо ўсе мы актыўна рыхтаваліся да святкавання Дня беларускага пісьменства. Гэта была выдатная магчымасць для рэалізацыі архітэктурных ідэй! Асабліва грэе душу праект – паркавая зона вакол палаца Друцкіх-Любецкіх. Для далейшага прафесійнага росту я паступіла ў магістратуру Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта транспарту. Сваю будучыню звязваю з архітэктурай і, вядома ж, – сваёй краінай. Мару рэалізавацца як профі і стаць проста шчаслівай жанчынай.
Вольга ШОКА, малодшы навуковы супрацоўнік Гродзенскага занальнага інстытута раслінаводства Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі:
– Магчыма, хтосьці здзіўляецца, што я, гарадская дзяўчына (нарадзілася і вырасла ў Гродне), суткамі прападаю на доследных палях, праводжу ўласныя доследы з агароднінным гарохам, кармавымі бабамі, лубінам. Але гэта так цікава! Я скончыла Гродзенскі дзяржаўны аграрны ўніверсітэт, факультэт аховы раслін, і па размеркаванні прыехала ў Шчучын у 2014 годзе. Рада, што трапіла ў занальны інстытут раслінаводства – магутную навуковую арганізацыю, якая больш за сто гадоў дапамагае аграрыям удасканальваць сістэму земляробства на аснове ўзаемасувязі навукі і практыкі, удзельнічае ў дзяржаўных навукова-даследчых і прыкладных праграмах, стварае інавацыйныя тэхналогіі ў АПК і ўкараняе іх. Усе нашы распрацоўкі носяць прыкладны характар. Мне вельмі падабаецца калектыў – дружны, інтэлігентны, творчы. Моладзі дапамагаюць старэйшыя калегі. Гэта падтрымка вельмі каштоўная.Хутка перасялюся ў інтэрнат, які пасля рэканструкцыі нагадвае ўтульны і стыльны гатэль. Жыллё выдзеліў мне інстытут. Спадзяюся, што мы, маладыя навукоўцы, зробім для беларускай навукі свае адкрыцці, унясём свой уклад у гісторыю нашай навуковай установы, а горад Шчучын стане для нас родным.
Ігар і Галіна БУДЗЬКО, сямейная пара, творчыя работнікі Шчучынскага раённага Дома культуры:
– Аб нашай сям’і можна сказаць: музыка нас звязала. Абодва з дзяцінства былі зачараваны музыкай, песняй, эстрадай. Пасля школы скончылі сярэднія спецыяльныя навучальныя ўстановы і прыйшлі ў сферу культуры. Працавалі ў розных установах, але заўважылі адзін аднаго адразу. І закахаліся! Пасля вяселля ў 2010-м сталі працаваць разам у раённым Доме культуры. Аб пераездзе ў іншы горад нават не думалі: вырашылі застацца ў Шчучыне.Мы разам дома, на працы і адпачынку. Прымаем удзел практычна ва ўсіх мерапрыемствах, якія праходзяць у раёне, канцэртах, музычных фестывалях, весялім землякоў, дорым ім святочны настрой. У тым ліку і ля фантана. Нам падабаецца бачыць усмешкі гледачоў і чуць іх апладысменты. Гэта так натхняе! Сёлета мы абодва атрымалі дыпломы аб вышэйшай адукацыі: Ігар завочна скончыў Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт культуры і мастацтваў, Галя – Гродзенскі дзяржуніверсітэт імя Янкі Купалы. Набытыя веды даюць новы імпульс для прафесійнага росту. Вельмі любім наш горад – маленькі, утульны, цёплы, дзе ўсе адзін аднаго ведаюць у твар. Гэта няпраўда, што ў правінцыі сумна. Заўсёды можна знайсці занятак па душы, калі ёсць жаданне развівацца. Мы, да прыкладу, з задавальненнем вывучаем наваколле Шчучына на веласіпедах, захапляемся мотатурызмам, удзельнічаем у байк-фестывалях, сустракаемся з сябрамі, ходзім у паходы. Нам ніколі не бывае сумна.
Комментарии (0)