Старасту ў вёсцы можна параўнаць з гаспадаром у хаце. У Шарашэўскім сельвыканкаме зазначаюць, што ў Веры Пятроўны Усовіч сапраўдны гаспадарскі падыход да даручаных спраў.
На прыгожай вясковай хаце старасты вёсак Доўгае і Сухаўшчына шыльдачка «Дом узорнага парадку». Пераступіўшы парог, разумееш, што такую адзнаку далі не толькі за знешнюю дагледжанасць сядзібы, але і ідэальны парадак унутры дома. Але парадак жанчына стараецца падтрымліваць не толькі на асабістым падворку, але і ў вёсках, жыхары якіх яе надзялілі грамадскімі абавязкамі.
Абавязкі старасты на плечы Веры Пятроўны ўсклалі параўнальна нядаўна — у 2014 годзе. Клопаты аб праблемах людзей і парадку — напэўна, яе жыццёвае крэда. Хутка саджаць бульбу — пенсіянерка ўжо пачынае клапа-ціцца пра соткі для вяскоўцаў. Да аўталаўкі ў людзей прэтэнзій няма, а вось да стану дарог перыядычна ўзнікаюць, і стараста аператыўна накіроўвае заўвагі ў адпаведныя службы і кантралюе, каб іх не пакінулі без увагі.
На жаль, працэс вымірання не мінае ні Доўгае, ні Сухаўшчыну: у адной жылымі застаюцца ўсяго восем дамоў, у другой толькі на пару жыхароў больш. Апусцелыя сядзібы рана ці позна прыходзяць у непрывабны стан. Змагацца з пустазеллем жанчыне дапамагаюць сыны, якія, калі прыязджаюць з Брэста, абкошваюць вясковыя вуліцы.
— У Сухаўшчыне вельмі дарэчы была б дапамога «Райаграсэрвіса»: арганізацыя прадае пустуючыя дамы пад разборку, а на месцы вывезеных зрубаў застаецца смецце. Хіба няправільна будзе, калі адказнай за парадак у такіх выпадках стане гаспадарка?
Пакуль жа пенсіянерка разлічвае толькі на сябе.
— Пры дарозе паміж Доўгім і Сухаўшчынай дрэва спілілі — засталося шмат галля: трэба неяк прыбраць, — гаворыць стараста.
Вяскоўцаў да гэтых спраў не прыцягвае:
— Я — жанчына, таму, зразумела, многа работы самастойна не зраблю, але сёння не шмат ахвочых дапамагаць. Вось таму і бяруся за справы адна.
У свае 78 гадоў Веры Пятроўне бадзёрасці і энергіі не пазычаць. Актывісткай яна была з маладых гадоў. Жанчына сціпла кажа пра свае працоўныя дасягненні і дастае з шафы цэлы стос грамат і падзяк: малаказборшчыца тагачаснага калгаса «Новая Крыніца» неаднаразова займала першыя месцы ў спаборніцтвах па закупу малака.
— За год збор малака ад каровы даходзіў да дзвюх тысяч кілаграмаў, — успамінае жанчына. — А раней яго як збіралі? У бітоны на возе. Словам, мяне цяжкасцямі не спужаеш.
Дарэчы, за першы ж год работы старастай В.П. Усовіч была адзначана падзякай райвыканкама.
У актыўнай пенсіянеркі ніколі няма часу для суму:
— Чым заняцца ў вёсцы ў доўгія зімнія вечары, праблема толькі для гультая. Я, напрыклад, тэлевізар амаль не гляджу — хіба што толькі навіны. Лепш «раёнку» пачытаю: яшчэ мае бацькі яе выпісвалі, калі я была дзяўчом, — там хаця б мясцовыя навіны. А пры жаданні, маючы пад бокам аб’язную дарогу, можна і ў Брэст да дзяцей на вячоркі з’ездзіць.
Марына Вакульская, Сяргей Талашкевіч (фота).
Комментарии (0)