Мінулы тыдзень прайшоў у нашым раёне пад знакам 215-годдзя ўраджэнца Бярэзінскага раёна, беларускага мастака Валенсія Ваньковіча. У гонар славутага земляка быў наладжаны шэраг мерапрыемстваў ва ўстановах культуры. Асноўныя з іх, як і належыць, адбыліся на радзіме мастака –
у вёсцы Калюжыца.
А пачалася панарама культурных мерапрыемстваў з сустрэчы дэлегацыі з Нацыянальнага музея мастацтваў Беларусі і філіяла–музея Ваньковічаў у Мінску. Яны наладзілі для бярэзінцаў перасоўную выставу “Валенсій Ваньковіч: вяртанне на радзіму”. Затым шлях нашых паважаных гасцей ляжаў на могілкі ў вёсцы Калюжыца. Тут да нашых часоў захаваліся некалькі пахаванняў сваякоў мастака і іх сямейная ўсыпальніца.
Пачатак асноўным мерапрыемствам даў мітынг, арганізаваны каля памятнага знака на месцы маёнтка роду Ваньковічаў у вёсцы Калюжыца. У гэты дзень тут быў наладжаны пленэр “Вандроўны пэндзаль” юных мастакоў, выхаванцаў Бярэзінскай школы мастацтваў з напісаннем карцін з вясковымі пейзажамі цыкла “Вясна на радзіме мастака”. Акрамя гэтага, шмат удзельнікаў сабраў велапрабег пад дэвізам “Тут нарадзіўся той, хто ўславіў славуты род”. Шлях веласіпедыстаў у яркіх спартыўных майках з замацаванымі на веласіпедах каляровымі сцягамі ляжаў праз вёску Калюжыца, усыпальніцу роду Ваньковічаў і завяршыўся каля будынка Ушанскага сельскага Дома культуры. Прыемна зіхацелі на першым веласіпедзе сцяг з гербам “Ліс” і свяцільня. А пачатак велапрабегу быў абвешчаны прама на мітынгу ў гонар славутага земляка.
Прозвішча Валенсія Ваньковіча навечна ўпісана залатымі літарамі ў каштоўны фонд еўрапейскай і сусветнай культуры. Валенсій Ваньковіч – гонар і слава бярэзінскай зямлі. Пачатак гэтаму паклала калюжыцкая зямля: адсюль ён пайшоў у вялікі свет, дорачы людзям святло свайго таленту.
Памятны знак, устаноўлены на сродкі індывідуальнага прадпрымальніка Канстанціна Станіслававіча Бурымскага, сімвалізуе, што тут знаходзілася радавое памесце Ваньковічаў, так званы Калюжыцкі дом, які належаў быцьку Валенсія старшыні павятовага земскага суда Мельхіёру Ваньковічу. Валенсій быў першынцам гэтага, вядомага на ўвесь Ігуменскі павет, чалавека.
Старажытны род Ваньковічаў (вядомы з 1350 года) даў свету каля 200 выбітных імёнаў. Іх фамільным гербам на працягу стагоддзяў з’яўляецца “Ліс”. Гэты сюжэтны элемент нават вынесены на сучасны герб Беразіно. Сярод прадстаўнікоў роду дзяржаўныя служачыя, грамадскапалітычныя дзеячы, дзеячы літаратуры і мастацтва, ваенныя. А імёны двух нараджэнцаў мястэчка Калюжыца мастака Валенсія Ваньковіча і пісьменніка і журналіста Мельхіёра Ваньковіча, траюраднага пляменніка Валенсія Ваньковіча, які апісаў маёнтак і калюжыцкія ваколіцы ў кнізе “Шчанюковыя гады”, прынеслі роду сусветную вядомасць.
Сёння калюжыцкая зямля ганарыцца слаўным родам Ваньковічаў, які знітаваў мінулае і сучаснае. Гонарам за землякоў поўняцца сэрцы кожнага бярэзінца ад простых вяскоўцаў, да прадстаўнікоў мясцовай улады. Аб гэтым на мітынгу гаварыў намеснік старшыні райвыканкама Уладзімір Міхайлавіч Навіцкі. Ён нагадаў прысутным, што карціны Валенсія Ваньковіча ўпрыгожваюць музеі Літвы, Польшчы, Францыі і Расіі.
На Бярэзіншчыне імя Ваньковіча ўвекавечана ў назвах вуліц у райцэнтры і ў аграгарадку Уша. З іменем славутага мастака прывіваюць маладому пакаленню мастацкаэстэтычныя каштоўнасці. 215годдзе Ваньковіча стала значнай падзеяй на культурным календары раёна, што засведчыў месячнік “Гонар і слава зямлі Бярэзінскай Ваньковічы”. У мясцовай Ушанскай школе створана пастаянна дзеючая экспазіцыя рэпрадукцый карцін “В.Ваньковіч: векапомнае”.
Па словах намесніка кіраўніка раёна, работа па прапагандзе жыцця і творчасці слыннага земляка будзе прадоўжана сярод насельніцтва праз гадзіны гонару, прэзентацыі кніг, мінікампазіцыі фотарэпрадукцый яго карцін. Гэта адназначна будзе спрыяць развіццю гонару за нашага славутага земляка – Валенсія Ваньковіча.
Шмат робяць для “вяртання” мастака на Радзіму супрацоўнікі Нацыянальнага музея Рэспублікі Беларусь і Домамузея Ваньковічаў. Шчыра віталі на мітынгу генеральнага дырэктара Нацыянальнага музея, укладальніка серыі “Славутыя мастакі Беларусі”, у тым ліку выдання, прысвечанага Валенсію Ваньковічу на беларускай, рускай і англійскай мовах, Уладзіміра Іванавіча Пракапцова, загадчыка філіяламузея “Дом Ваньковічаў”, адкрытага да 200годдзя мастака, Сяргея Уладзіміравіча Вечара.
Не перарваць сімфонію жыцця. Бярэзінская зямля не мялее на таленты і нараджае аматараў прыгожага мастацтва. Полымем сэрцаў і багаццем фарбаў салютуюць свайму зямляку юныя мастакі школы мастацтваў. Сёння іх работы аб’яднаны тэмай вясны. А навучыла дзяцей бачыць хараство наваколля ў шэрай штодзённасці настаўніца школы мастацтваў Віталія Іванаўна Ліхашапка, якой выпаў гонар выступаць на мітынгу.
Кульмінацыяй мерапрыемстваў стаў вечар памяці пад назвай “За гонар лічыць земляком” з удзелам аўтара раманаэсэ “Серабрыстыя таполі”, прысвечанага В.Ваньковічу, беларускага пісьменніка, жыхара вёскі Калюжыца Яўгена Хвалея. 2 гады ён шчыраваў над сваім творам. У выніку раманэсэ ўражвае глыбінёй і дыхтоўнасцю, якія арганічна спалучаюцца з лірызмам і задушэўнасцю мемуарных ухілаў. Свае яркія фарбы ўнеслі ў вечар памяці музычныя творы ў выкананні выкладчыкаў школы мастацтваў і шчырыя словы сталічных гасцей, якія такім чынам яшчэ раз перагарнулі слаўныя старонкі жыцця і творчасці мастака.
Фота Алены ГРОМАВАЙ.
Комментарии (0)