Сёння ў нашай краіне сваё прафесіянальнае свята адзначаюць работнікі пракуратуры. Падставай для ўрачыстасці стаў Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь № 157 ад 26 сакавіка 1998 года “Аб дзяржаўных святах, святочных днях і памятных датах у Рэспубліцы Беларусь”. Подробнее
ад члена Беларускага саюза журналістаў
Наталлі ШТЭЙНЕР
Тэл. 67079, Velcom 3933728 nshtejner@mail.ru Подробнее
Наталья СТУКАЛОВА,
Чырвоны прамень 50/2018 от 23 июня 2018
25 июня 2018 14:58
КалейдоскопОбщество
Русский
Семья Александра и Илоны Осиповых из райцентра недавно получила статус многодетной. Молодые родители воспитывают троих сыновей. Подробнее
Вытворчы год для многіх арганізацый і прадпрыемстваў розных сфер быў надзвычай паспяховым. Гэтыя дасягненні з поўным правам можна аднесці да юбілею горада – 425-годдзя з дня заснавання Стоўбцаў. Подробнее
Адным з сімвалаў горада Стоўбцы можа служыць і чыгуначны вакзал. Сапраўды, з уводам у строй у 1871 годзе першай беларускай чыгункі станцыя ў горадзе над Нёманам стала знакамітай. Стоўбцы былі названы «акном у Еўропу», паколькі гэта была адзіная станцыя, якая злучала Усход і Захад. Асаблівае значэнне яна атрымала ў 20-30 гады мінулага стагоддзя, калі Коласава, а затым Стоўбцы сталі першымі памежнымі станцыямі на шляху з Савецкага Саюза ў краіны Заходняй Еўропы. Подробнее
Фінальным акордам сярэдняй адукацыі для 146 вучняў школ раёна стаў выпускны вечар.
З усіх устаноў адукацыі нашага раёна да гарадскога парку з’ехаліся школьныя аўтобусы з прыгожымі юнакамі і дзяўчатамі. Дзякуючы таму, што выпускнікі завіталі сюды загадзя, у мноства жадаючых з’явілася магчымасць паназіраць за прыгожа апранутай моладдзю. Гуляючы па паркавых дарожках, юнакі і дзяўчаты быццам увасаблялі мінулыя часы з прыёмамі і балямі.
Сёлета выпускніцы ў большасці аддалі перавагу сукенкам з доўгай прамой спадніцай і прыгожа вышытым верхам. Толькі адна дзяўчына, выбрала для сябе пышную сукенку мяккага шэрага адцення з доўгім каралеўскім шлейфам, а другая ярка выдзялялася чорным касцюмам з штаноў і жакета арыгінальнага крою, асаблівую разынку яму надавала яркая чырвоная лінія па баках і абутак такога ж колеру. Юнакі таксама імкнуліся выдзяліцца сваім касцюмам. Акрамя традыцыйных чорных ці шэрых «двоек», трапляліся бардовыя, блакітныя і карычневыя варыянты, а замест гальштукаў – лаканічныя бабачкі.
У час урачыстасці на сцэну запрасілі рабят, якія за свае высокія адзнакі заслужылі залаты медаль. Іх у нашым раёне сёлета 10 чалавек. Уручыць гэту каштоўную ўзнагароду запрасілі старшыню райсавета дэпутатаў Г.В. Бондар.
Наступным штрыхом да карціны свята стала ўшаноўванне прызёраў алімпіяд і маштабных конкурсаў. На сцэну адзін за адным падняліся сямёра ўчарашніх адзінаццацікласнікаў, а грашовыя прэміі за свае заслугі яны атрымалі з рук намесніка старшыні райвыканкама Ж.М. Чарняўскай.
Шчыра падтрымалі рабят пажаданнямі новых дасягненняў ганаровыя госці – дэпутат Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь С.У. Чэкан і начальнік вучэбна-метадычнага аддзела натуральна-матэматычных дысцыплін абласнога інстытута развіцця адукацыі Н.М. Федаровіч.
Заслужаных узнагарод дачакаліся і бацькі таленавітых школьнікаў. Падзякі начальніка аддзела адукацыі, спорту і турызму райвыканкама Л.М. Тупіца атрымалі 12 дарослых з сем’яў, якія рабілі ўсё магчымае для таго, каб іх дзеці як мага лепей спазнавалі свет і новыя веды. У працяг прыемнай місіі Падзякі райкама БРСМ атрымалі ад першага сакратара Г.А. Гаркушы сямёра актывістаў маладзёжнага руху.
Атмасферу свята стваралі яркія дэталі – запуск чырвоных шарыкаў у неба, апошні школьны вальс, развітальныя словы выпускнікоў і ўдзячнасць сваім педагогам, а таксама звароты бацькоў да сваіх стаўшых дарослымі дзетак і, звычайна, да іх настаўнікаў.
Весела і радасна правялі яшчэ адзін выпускны. Але ён быў з лёгкім адценнем суму, бо завяршыўся светлы і бесклапотны час у жыцці падлеткаў.
Затым святкаванне выпускных працягнулася ва ўстановах адукацыі раёна. Подробнее
Ксения Пальто,
Кобрынскі веснік 48 от 15 июня 2016
25 июня 2018 11:17
Калейдоскоп
Русский
Заработали деньги, нашли новых друзей и весело провели время ребята в трудовом палаточном лагере Киселевецкого детского сада-средней школы. Как отмечает директор учреждения Ирина Зинкевич, среди 20 воспитанников в возрасте от 14 до 16 лет были дети из СШ №№3, 6, 9 и гимназии г. Кобрина. Подробнее
На новым рулонным прэс-падборшчыку працуе сын Алены Віктараўны Павел.
У хуткім часе ён стане маладым бацькам: «Так, жонка часам скардзіцца, што ўвесь час на рабоце, аднак разумее і падтрымлівае. Да работы, да тэхнікі з дзяцінства цягнула. Колькі сябе памятаю, здаецца, усё дзяцінства прайшло тут, у гэтых трактарах. То з маці, то з татам ездзіў – так і авалодаў гэтымі ўменнямі. А пасля заканчэння нашага прафесійнага ліцэя прыйшоў на работу ў родную гаспадарку».
Дарэчы, у ліцэі юнак быў на добрым рахунку, вучыўся старанна. Па працы зараз таксама заўваг не паступае, таму і даверылі новую тэхніку, самую сучасную ў нашым раёне.
Пытаюся: «Як гэта быць сынам такой вядомай жанчыны?» Павел адказвае: «Адказна, патрэбна адпавядаць. Вельмі прыемна, калі маці адзначаюць за старанную працу. Ганаруся ёй. І вельмі спадзяюся, што яна таксама ганарыцца і маімі поспехамі. Няхай яны пакуль яшчэ не такія гучныя, як у матулі, я веру, што ўсё ў мяне наперадзе. І прыкладу ўсе намаганні, каб адпавядаць яе майстэрству і прафесіяналізму!» Подробнее
Сёлета 25-годдзе сваёй працоўнай дзейнасці адзначае Алена Віктараўна Волкава, адзіная ў нашым раёне жанчына-механізатар. Пазайздросціла яе аптымізму і бадзёрасці. «А як жа, – адзначыла суразмоўца, – толькі з добрым настроем да працы. Інакш не магу. І ніколі не забываю, што я – жанчына, таму і кашулю новую на работу апрану, і стрыжку абнавіць не забываю».
Здавалася б, за такі час нежаночая праца павінна была надакучыць. Аднак субяседніца расказвае, што ніколі нават не думала змяніць род дзейнасці.
– Гэта маё, і я з самага дзяцінства цягнулася да тэхнікі. З каровамі не ўмею працаваць, а з жалезным канём – папросту. І калі ў дарозе зламаецца, то дапамогі чакаць не буду – адрамантую ды паеду далей.
Алена Віктараўна – не толькі адказны работнік, аднак і часты госць ушаноўванняў рознага ўзроўню, яе Ганаровых грамат і Падзяк не пералічыць. А ў мінулым годзе на абласных «Дажынках» Алене Віктараўне ўручылі новы трактар «Беларус-82», на якім яна зараз і працуе.
З гонарам расказвала Алена Віктараўна пра сына, які працуе ў гэтай жа гаспадарцы, з удзячнасцю пра дырэктара, які не шкадуе добрага слова і ўмее настроіць на добры лад. «Добра, калі ў гаспадарку прыходзяць тыя, хто з дзяцінства цягнецца да працы, да зямлі. Ёсць старанная моладзь, ёсць прафесіяналы сваёй справы. На жаль, дзяўчаты не цягнуцца да тэхнікі, – адзначыла Алена Віктараўна, – за 25 гадоў маёй работы так сабе змену і не падрыхтавала. Вось таму і працую сама». Подробнее
Яшчэ – спецыяліст па ідэалагічнай рабоце, старшыня прафкама. А да таго маці дарослых сына і дачкі і шчаслівая бабуля семярых унукаў.
Работы ў спецыяліста хапае не толькі з паперамі, але і з людзьмі: растлумачыць, падказаць, аформіць маладых спецыялістаў, пракантраляваць захоўванне тэхнікі бяспекі…
У сельскай гаспадарцы Галіна Мікалаеўна з 1981 года, адразу пасля школы пайшла працаваць. Гаспадарка, у якой пачынала сваю працоўную дзейнасць, даўно ўвайшла ў склад КСУП «Судкова», таму можна сказаць, што працуе Галіна Мікалаеўна ўсё жыццё на адным месцы. Толькі пасады займала розныя. Пачынала дыспетчарам. Нягледзячы на юны ўзрост, даверылі дзяўчыне такую адказную справу. Тагачасны старшыня калгаса імя Калініна А.А. Шрамянок па падсказцы сваёй жонкі, якая была класным кіраўніком у Галіны, яшчэ ў школе прыкмеціў здольную і старанную дзяўчыну і запрасіў яе на працу. Вось так, пэўна, і патрэбна падбіраць сабе працоўныя кадры: яшчэ ў школьную пару заахвочваць моладзь, прыкладам з жыцця паказваць, што праца ў сельскай гаспадарцы хоць і цяжкая, аднак жыццёва неабходная, стваральная.
«Кожны год да нас прыходзяць маладыя спецыялісты, – дзеліцца Галіна Мікалаеўна, – і ўсе яны розныя. Аднак радуе тое, што не змяншаецца колькасць сапраўды старанных і здольных работнікаў, якія з энтузіязмам бяруцца за справу, імкнуцца больш даведацца, большаму навучыцца. З такімі працаваць адна радасць».
Не забываюць у гаспадарцы аб заахвочванні старанных работнікаў. Лічачы, што добрае слова моцна ўздзейнічае, слоў падзякі не шкадуюць. Нездарма ж людзі кажуць, што «добрае слова лепш мяккага пірага». Разумею, што каб была магчымасць у сельгаспрадпрыемства, то ўшаноўвалі б і грашыма значна часцей. Таму што чалавек, калі ведае, што яго працу, яго старанні цэняць, то і працуе лепей. Подробнее
