Бог няроўна дзеліць: адзін чалавек адчувае сябе ўсё жыццё, як сад на пагодзе, другі – з гора ў бяду трапляе. А каго Усявышні больш любіць – загадка. Пэўна, усё ж такі таго, хто ў выпрабаваннях не страчвае галоўнага Божага дару – любові да людзей. Подробнее
Лёс маленькіх вёсачак, як ні балюча пра гэта гаварыць, незайздросны: у хуткім часе яны завершаць сваё існаванне, знікнуць з карты нашай сінявокай Беларусі. Спадзявацца на адваротнае можна толькі як на цуд. Бетонныя монстры-гарады з кожным годам паглынаюць усё больш вясковых жыхароў. Што павінна змяніцца, каб людзі пачалі вяртацца на сваю малую радзіму? Подробнее
Наш чарговы цікавы суразмоўца належыць да той слаўнай кагорты працаўнікоў вёскі, якія пачыналі прафесійную дзейнасць у 70-80-ыя гады мінулага стагоддзя, рамантыкаў, улюбёных у сваю работу, у сваю зямлю, апантаных імкненнем зрабіць жыццё на малой радзіме годным, прыгожым, шчаслівым. Подробнее
Соф’я Церах – галоўная ў вёсцы Гарэлае. Яна старэйшына гэтага населенага пункта. Подробнее
Кастрычніцкая рэвалюцыя, без сумнення, адна з буйнейшых падзей ХХ стагоддзя, якая паўплывала на далейшы ход гісторыі. Існуе шырокі спектр ацэнак рэвалюцыі і яе наступстваў для краіны. Подробнее
Журналісцкае шчасце – птушка экзатычная і капрызная: бывае, махне крылом і схаваецца за гарызонтам, а то неспадзявана сядзе проста на плячо і адорыць цудоўнай тэмай. Подробнее
Напэўна, няма ў раёне чалавека, які б хоць аднойчы не скарыстаўся паслугамі аўтапрадпрыемства. Нават у Докшыцах, якія, здаецца, з лёгкасцю можна абысці пехам, для выгод жыхароў штодзень курсуе гарадскі аўтобус. Каб лепш пазнаёміцца з прафесіяй вадзіцеля аўтобуса, карэспандэнт раёнкі вырашыў праехаць па ўсім гарадскім маршруце. Аказалася, ён не абмяжоўваецца прыпынкамі “аўтастанцыя” – “бальніца”. Подробнее
Сёлета на традыцыйнай урачыстасці ў гонар шматдзетных маці, якая штогод прымяркоўваецца да свята 14 кастрычніка і праводзіцца ў аблвыканкаме, дакшычанка Наталля Будзіч была адзначана абласной прэміяй імя Героя Савецкага Саюза З. Тусналобавай-Марчанка. Подробнее
Падчас першай сустрэчы з Сяргеем Кішэнем, старэйшынай вёскі Тумілавічы (на здымку), вылучыліся дзве адметныя яго рысы: талент жыць напоўніцу і цаніць кожную хвілінку і выдатнае пачуццё гумару – не магчымасць пасмяяцца з пачутага анекдота ды самому пра нешта смешнае расказаць, а здольнасць бачыць камічнае ў самых, здавалася б, сур’ёзных рэчах і ўменне паіранізаваць над самім сабой. Подробнее
Мабыць, няма ніводнага чалавека, які не ведаў бы крылатую фразу ўкраінскіх гумарыстаў Уладзіміра Данільца і Уладзіміра Маісеенкі пра тое, што “трусы – гэта не толькі каштоўнае футра, а яшчэ і тры-чатыры кілаграмы дыетычнага лёгказасваяльнага мяса”. Подробнее