Сям’я Міхаіла і Аляксандры Гардзейкаў са Стаек заняла першае месца ў ХІ абласным злёце-фестывалі маладых сем’яў “Вера. Надзея. Любоў”, які прайшоў на мінулым тыдні ў горадзе над Бугам. Подробнее
В Дубровенском районе много деревень и сел, и в каждом из них своя история и традиции. Так уж складывается жизнь, что какие-то местечки история стирала с лица земли, каким-то заменяла названия и переносила на новое место. Многие поселки перестраивались, подчинялись современной жизни. Но каждый из них — маленькая частичка нас самих, заслуживающая нашего внимания и любви. Подробнее
Сярод прызнаных райкамам прафсаюза працаўнікоў АПК лепшымі аператарамі машыннага даення шэсць працаўніц МТФ “Мардахі”. Да таго ж адна з іх — Жана КЛЮЕВА — была прызна адным з лепшых аператараў машыннага даення ў Віцебскай вобласці. Мы варашылі пацікавіцца: у чым сакрэты гэтых, прычым стабільных, поспехаў даярак СГФ ім.Смірнова. Подробнее
Селета першы званок прагучаў у Беларусі разам з беларускім словам, музыкай і велічным гучаннем званоў найстаражытных храмаў: горад Полацк, сталіца Дня беларускага пісьменства, сустрэў гасцей фэсту. Праграма свята была разлічана на 3 дні, бо маштабнымі імпрэзамі адзначана яшчэ і буйная дата — 500 гадоў беларускага друкарства, а таксама 1155-годдзе старажытнага горада Полацка. Подробнее
Гэты навучальны год і настаўнікі, і вучні Востраўскай СШ сустракалі ў асабліва радасным настроі: колькасць школьнікаў павялічылася. А гэта значыць, што ў аграгарадка Востраў, блізкіх вёсак ёсць аптымістычнае заўтра. Маладымі сіламі папоўніўся і наш педагагічны калектыў. Вучыць і выхоўваць дзяцей прыйшлі трое ўчарашніх выпускнікоў педуніверсітэтаў: настаўнікі біялогіі і інфарма-тыкі, сацыяльны педагог. Дарэчы, вырашана жыллёвае пытанне кожнага з іх. Подробнее
… Нарадзілася ў 1939 годзе. З дзіцячых успамінаў пра вайну – перыяд акупацыі, чытанне вершаў салдатам у вагоне за хлеб і цукар, выжыванне ў халоднай хаце без шкла (яго ўдарнай хваляй выбіла бомба, якая патрапіла ў суседні дом). Праз гады яе жыццё паглынула не толькі музыка, але і сапраўдная любоў, якую, здаецца, можна пабачыць у фільмах ці пачуць у вершах.
Сёння Таццяна Міхайлаўна, нягледзячы на страту каханага, працягвае займацца музыкай прафесійна, дае канцэрты і, самае галоўнае, піша вершы, прысвячае іх мужу, сябрам, радзіме і каханню. Па яе словах, вершы падаравалі ёй другое жыццё пасля перажытай аперацыі на сэрцы. Пазней мне пашчасціла задаць некалькі пытанняў паэтцы.
Таццяна Еўтуховіч нарадзілася ў Гомелі. У 1965 годзе скончыла Беларускую дзяржаўную кансерваторыю па спецыяльнасці фартэпіяна. Са сваім мужам, Андрэем Еўтуховічам, вядомым педагогам-скрыпачом, працавалі ў Іркуцку, Душанбэ, Гомельскім музычным вучылішчы імя Сакалоўскага, затым у Петрыкаўскай музычнай школе. Вершы пачала пісаць з 2001 года.
– Таццяна Міхайлаўна, Вы прамовілі фразу, што ў 50 гадоў селі на шпагат. Адкуль такая добрая форма?
– Практычна ўсё жыццё займалася акрабатыкай, веласіпедным спортам, фехтаваннем. Захапленне спортам захавала да гэтага часу. На маім юбілеі калега Георгій Кебец спытаў: “А што Вы яшчэ ўмееце, акрамя музыкі і вершаў?”. І я прадэманстравала гасцям шпагат. Тады мне споўнілася 50 гадоў.
– У Вас быў неверагодны патэнцыял. Кім былі Вашы бацькі?
– Сям’я незвычайная. Тата іграў на многіх музычных інструментах: скрыпка, віяланчэль, акардэон, баян, фартэпіяна. Прычым, ён не ведаў нот – багаты ўнікальны слых. Мама выдатна спявала.
Сястра з бацькам пісалі вершы,… заразілася ад іх. У 1944 годзе сям’ю адправілі ў Свярдлоўскую вобласць. Потым, калі вызвалялі Гомель ад акупантаў, вярталіся з Урала на радзіму 2,5 месяца, чытала вершы старэйшай сястры ў вагонах параненым вайскоўцам. Яны давалі кавалачкі хлеба і цукар. Дзякуючы гэтаму мы выжылі.
– Вашыя сыны паспяхова ўладкаваліся ў Амерыцы, ёсць магчымасць з імі сустракацца?
– Муж аднойчы ездзіў да іх, а мне катастрафічна не падыходзіць клімат.
Старэйшы, Дзмітрый, вядомы кампазітар. Заўсёды атрымліваў первыя месцы ў прэстыжных конкурсах у Беларусі. Ён пісаў канцэрты для фартэпіяна, скрыпкі. У Маскоўскай кансерваторыі выконваюць ягоныя творы. Некалькі гадоў гучала на тэлебачанні напісаная ім калыханка “Баю-баю, люлі- люлі. Гэта песенька матулі” (1989), але як толькі ён з’ехаў у Амерыку, перастала.
У канцы вясны сёлета з Амерыкі прыязджаў малодшы сын Аляксей (скрыпач). Разам мы далі некалькі канцэртаў у вучылішчы Сакалоўскага, у гонар памяці мужа. Гэта было складана, для рэпетыцый часу практычна не было. Для сябе зрабіла выснову: знаходжуся ў форме!
11 верасня Аляксей у гонар памяці загінулых у тэракце 2001 года ў Нью-Ёрку, каля новапабудаваных хмарачосаў, іграў чакону Баха – гэта адно з самых складаных твораў вялікага класіка.
– Чаму б Вам не выступіць з канцэртам у Петрыкаве?
– Раней у музычнай школе з мужам давалі канцэрты. Пакуль пра гэта не думала.
Дома займаюся, успамінаю нешта са старога, спрабую новае. Я прыхільніца вечнай музыкі: Моцарт, Бах, Бетховен. І джаз паслухаць люблю. Дарэчы, наша самая выбітная вучаніца – скрыпачка Ганна Якавенка – паступіла ў Беларускую дзяржаўную кансерваторыю.
– Дык што такое сапраўднае каханне?
– Павага адзін да аднаго. Вершы пра каханне можа пісаць толькі той чалавек, хто моцна любіць. Беражліва захоўвае гэта пачуццё. У каханне гуляць нельга. Гэта эфемернае пачуццё, якое ў кожную секунду можа знікнуць.
Сярод музыкаў і паэтаў складана захаваць каханне. Мой муж быў варты высокай любові. Андрэй Мікалаевіч – чалавек высокага патэнцыялу пачуццяў. Я прысвяціла сваё жыццё яму. Была яго канцэртмайстрам, а гэта значыць, увесь час слухаць саліста, быць на другім плане, у ценю. Вельмі складана, бо жанчына хоча быць першай.
Дваццаць гадоў працуе ў школе Наталля Дубяга. Цяпер – лабарант фізікі. Тры гады таму калектыў адзінагалосна выбраў яе старшынёй прафсаюзнай арганізацыі. Да гэтага многа гадоў была сакратаром першаснай прафсаюзнай арганізацыі, таму да абавязкаў старшыні прыступіла з пэўнымі ведамі.
– Калектыў у нас згуртаваны, – расказвае Наталля Іванаўна. – Вялікіх праблемных пытанняў не ўзнікае. Бывае, звяртаюцца да мяне, калі не задавальняюць нейкія рашэнні адміністрацыі. Разбіраемся і знаходзім шляхі перасячэння, кантакты. Рашэнне – на карысць працаўніка, заўсёды ідзём насустрач чалавеку. Часцей за ўсё гэта пытанні прэміравання, калі нешта з дадаткова выкананай работы застаецца няўлічаным. Узнаўляем запісы, дадзеныя, на наступны месяц улічваем недаплачанае. Дарэчы, спісы на прэміраванне абавязкова вывешваюцца для агульнага азнаямлення, таму і памылак атрымліваецца пазбягаць.
Гэтыя пытанні толькі малая частка таго, з чаго складаюцца штодзённыя абавязкі старшыні прафкама. Наталля Дубяга часта цікавіцца ў тэхперсанала школы пра іх патрэбы. Недзе мыючых сродкаў не хапае ці ануч, даводзіцца нагадваць пра гэта намесніку дырэктара па гаспадарчай рабоце. Старшыня прафкама паставіла пытанне пра тое, што ў тэхперсанала няма пакоя, дзе можна было б пераапрануцца, адпачыць у перапынак. У педагогаў, хоць невялікае, але ж ёсць. У хуткім часе бытавы пакой тэхперсаналу будзе абсталяваны.
Не застаюцца без увагі прафсаюза і маладыя спецыялісты. Наталля Іванаўна ўласна цікавіцца іх праблемамі, прымае ўдзел у вызначэнні для іх настаўнікаў-куратараў. Не сакрэт, што ў нашым горадзе цяжка знайсці нятаннае жыллё. Гэта праблема паўстае і перад маладымі спецыялістамі. На жаль, як гаворыць старшыня прафсаюзнай арганізацыі, у калектыўным дагаворы пакуль няма пункта пра фінансавую падтрымку забеспячэння жыллём. Плануецца праз два гады, калі калектыўны дагавор будзе пераглядацца і прымацца наноў, унесці такія дапаўненні ў яго.
Да іншых дапаўненняў у калектыўны дагавор, якія Наталля Дубяга будзе прапаноўваць, плануецца павелічэнне колькасці базавых велічынь на аказанне матэрыяльнай дапамогі. Сёння кожны атрымлівае да дня народзінаў адну базавую велічыню, да юбілею – тры, пэўная падтрымка аказваецца ў сувязі з вяселлем, нараджэннем дзіцяці, стратай родных. Прычым, на апошнія тры падзеі ў калектыве дадаткова збіраюцца грошы па жаданні саміх работнікаў. Наталля Іванаўна не памятае выпадку, каб нехта адмовіўся ад дапамогі калегу.
Была прапанова ўсю матэрыяльную дапамогу выплочваць у прапарцыянальных памерах штомесяц, але тады сумы аказваліся нязначныя. Вырашылі-такі, што выплочвацца будзе гэта дапамога 3-4 разы на год, так больш значна, можна нават спланаваць дадатковыя фінансавыя расходы.
Наталля Дубяга часта сустракаецца з пенсіянерамі на заслужаным адпачынку, цікавіцца іх праблемамі, здароўем. За кожным з іх замацаваны клас, і калі ёсць нейкая неабходнасць, Наталля Іванаўна звяртаецца да класных кіраўнікоў з прапановамі і парадамі. Сама прымае ўдзел у шэфскіх акцыях. Напрыклад, у мінулым годзе да дня пажылых лю-дзей рыхтавала віншавальныя адрасы для ўсіх пенсіянераў.
– Калектыў мне вельмі падабаецца, – гаворыць жанчына. – Я сама вучаніца гэтай школы. Яшчэ працуюць тут некаторыя мае настаўнікі. Да асобных пенсіянераў звяртаюся за парадамі. Вельмі хвалююся за кожнага педагога, за іх адкрытыя ўрокі, удзел у конкурсах, канферэнцыях, алімпіядах. Заўсёды прапаную сваю дапамогу як лабаранта і прафсаюзнага лідара. Вельмі цяжка даюцца моманты, калі перад прафесійным святам даводзіцца разам з членамі адміністрацыі вылучаць некага на ўзнагароды. Для мяне кожны з работнікаў школы варты штогадовага ўшанавання за сваю важную, адказную і плённую працу.
У хуткіх планах Наталлі Дубягі – атрыманне вышэйшай адукацыі. Апошнія гады стала востра адчуваць, што некалі ўпусціла гэту магчымасць. Рана пайшла замуж, пахавала бацькоў, якія пакінулі на яе руках васьмігадовую сястру. Сёння і сястра, і дачка ўжо атрымалі адукацыю, стварылі сем’і, “паднялі” іх з мужам Сяргеем Аляксандравічам. Падрастае сынок. Час і пра сваю адукацыю падумаць. Ды і педагогі школы настойваюць на гэтым, прапануюць сваю дапамогу ў падрыхтоўцы да цэнтралізаванага тэсціравання.
Усё абавязкова атрымаецца, бо яна на-дзіва моцная жанчына, мэтанакіраваны чалавек, адказны работнік. Подробнее
Кожная школа – гэта асаблівы стыль, прафесійная выразнасць і адметнасць. У вучэбна-выхаваўчым працэсе дробязяў няма. Усё больш устаноў адукацыі ўключаецца ў інавацыйныя і эксперыментальныя праекты – з гэтага года іх стала на 5 больш. Можна ўжо гаварыць і пра прамежкавыя вынікі профільнага навучання. Подробнее
Адпачынак на марскім узбярэжжы – гэта, канешне, гучыць многаабяцальна і прывабна. Але, здаецца, ніякі курорт не параўнаецца з дзясяткам сваіх дачных сотак, куды незалежна ад надвор’я і настрою імкнуцца гараджане, каб адвесці душу на прыродзе. Сюды спяшаюцца атрымаць зарад бадзёрасці, набрацца сіл, пераключыцца з хатніх спраў на атмасферу спакою і ўтульнасці. Для кагосьці дача – месца, дзе можна ўвасобіць у жыццё свае самыя крэатыўныя ідэі, напрыклад, змайстраваць пальму з пластмасавых бутэлек, паэксперыментаваць з сартамі памідораў або прыдумаць асабісты дызайн кветнікаў. Іншыя спяшаюцца сюды, каб папрацаваць на ўраджай, сабраць агуркі, выкапаць бульбу. Подробнее
Адпачынак на марскім узбярэжжы – гэта, канешне, гучыць многаабяцальна і прывабна. Але, здаецца, ніякі курорт не параўнаецца з дзясяткам сваіх дачных сотак, куды незалежна ад надвор’я і настрою імкнуцца гараджане, каб адвесці душу на прыродзе. Сюды спяшаюцца атрымаць зарад бадзёрасці, набрацца сіл, пераключыцца з хатніх спраў на атмасферу спакою і ўтульнасці. Для кагосьці дача – месца, дзе можна ўвасобіць у жыццё свае самыя крэатыўныя ідэі, напрыклад, змайстраваць пальму з пластмасавых бутэлек, паэксперыментаваць з сартамі памідораў або прыдумаць асабісты дызайн кветнікаў. Іншыя спяшаюцца сюды, каб папрацаваць на ўраджай, сабраць агуркі, выкапаць бульбу. Подробнее
Юная спявачка Юлія Віннік, вучаніца пятага класа Мастоўскай дзіцячай школы мастацтваў, якая займаецца вакалам у Галіны Іосіфаўны Мішурынай, паспяхова прайшла ўсе тры адборачныя туры агульнарэспубліканскага дзіцячага тэлевізійнага конкурсу “Таленты краіны”. Подробнее
Тыдзень таму Беларуская дзяржаўная філармонія распачала новы сезон, які стаў васьмідзясятым у яе гісторыі. Але, па прызнанні саміх музыкантаў, сёлетнія канцэрты якасна не будуць адрознівацца ад мінулых, бо кожны год у філармоніі — святочны, а кампазітары і выканаўцы падчас кожнага выступлення шукаюць самы кароткі шлях да свайго слухача. Подробнее
У гэтым годзе да ўборкі кукурузы на сілас прыступілі прыкладна на 10 дзён пазней. Карэктывы ўносіць нябесная канцылярыя. У мінулым годзе аграрыі пачалі здрабняць кукурузу ўжо ў канцы жніўня.
– На календары 21 верасня, а наперадзе яшчэ вялікія аб’ёмы работ. Фарміраванне ўраджаю ў гэтым годзе адбываецца са спазненнем. Аграрыі з нецярпеннем чакаюць сухога надвор’я, каб выйсці на поле і працаваць на поўную сілу, – расказвае начальнік аддзела арганізацыі вытворчасці і механізацыі райсельгасхарчу Мікалай Іванавіч Бязмен.
Сёлета на Карэліччыне кукуруза пасеяна на плошчы 4573 гектары. На сённяшні дзень убрана 335 гектараў, што складае 7% да запланаванага. Першымі здрабняць кукурузу на сілас пачалі ДП “Чарняхоўскі-Агра”, ДП “Лукі-Агра”, СВК “Жухавічы”. На гэтым тыдні да ўборкі прыступілі ДП “Царука”, СВК “Свіцязянка-2003”, КСУП “Племзавод “Карэлічы”.
КСУП “Племзавод “Карэлічы” прыступіў да здрабнення кукурузнай масы ў аўторак, 19 верасня. Увогуле, з плана 250 гектараў на сённяшні дзень убрана 7 гектараў. Зноў жа надвор’е не дазваляе працаваць плённа.
– Пры спрыяльных умовах надвор’я плануем убіраць да 10 гектараў у дзень. Скончыць уборку паспрабуем да 20 кастрычніка. За дзень пры адсутнасці праблем з тэхнікай можна поўнасцю закласці сіласную траншэю, у якой змяшчаецца каля 700-800 тон кукурузнага сіласу. Ураджайнасць складае 500 цэнтнераў з гектара. Сёння кукуруза сорта «Краснадарскі 194МВ» знаходзіцца ў малочна-васковай ступені паспявання. Самы час здрабняць яе і закладваць сілас у траншэі, якія знаходзяцца на МТФ “Людвікі”, – расказвае галоўны аграном КСУП “Племзавод “Карэлічы” Яўгеній Анатольевіч Бусько.
На здрабненні кукурузы на сілас працуе кормаўборачны камбайн “Ягуар 870”. Механізатар Сяргей Уладзіміравіч Лагута заняты на нарыхтоўцы кармоў не першы год. У гаспадарцы працуе больш 20 гадоў. Галоўны аграном характарызуе аграрыя толькі са станоўчага боку: вопытны, адказны, старанны. На адвозцы сіласу заняты вадзіцелі Леанід Аляксандравіч Мураўскі і Міхаіл Рыгоравіч Вадап’ян. Яўгеній Анатольевіч таксама хваліць працаўнікоў.
– Працаваць з такімі людзьмі лёгка: лішнія словы гаварыць не трэба. Усе яны не першы год у гаспадарцы. Таму знаёмы з любой сельскагаспадарчай работай, свае абавязкі выконваюць на выдатна, – яшчэ раз адзначае станоўчыя моманты ў рабоце працаўнікоў галоўны аграном. Подробнее
Кажуць, калі чалавек займаецца любімай справай, у яго ўсё атрымліваецца.
Тое ж самае можна сказаць пра бялынічанку Кацярыну СМІРНОВУ. Яна займаецца тым, што прыносіць найбольшае задавальненне – рукадзеллем. Подробнее
У рабоце інфармацыйна-прапагандысцкай групы (ІПГ) прыняў удзел прадстаўнік Гродзенскага дзяржаўнага ўніверітэта ім. Я. Купалы Рамуальд Касян. Подробнее
Раніца 15 верасня выдалася пахмурнай, халоднай, дажджлівай, з пранізлівым ветрам. Але, нягледзячы на нялётнае надвор'е, у аграгарадок Астроўна Бешанковіцкага раёна з'ехаліся прадстаўнікі 12 рэгіёнаў вобласці – лепшыя маладыя сем'і Віцебшчыны, якія сталі пераможцамі раённых тураў рэспубліканскага сямейнага сельскагаспадарчага праекта «Уладар сяла-2017», каб пазмагацца за перамогу ў абласным этапе і права прадстаўляць Віцебскую вобласць у фінале конкурсу. Подробнее
Камфортныя і ўтульныя ўмовы для сваіх работнікаў і пацыентаў у рамках падрыхтоўкі горада да «Дажынак-2017» стварае Свіслацкая ЦРБ. Подробнее
9 верасня ў Бебжанскім нацыянальным парку (Падляскае ваяводства, Польшча) прайшоў чэмпіянат свету па ручным сенакашэнні. Пастаўчане Валерый Каліцкі і Іосіф Галяк заваявалі першае месца сярод фермерскіх каманд. Подробнее
20 верасня Паставы наведала латышская дэлегацыя на чале з Надзвычайным і Паўнамоцным Паслом Латвійскай Рэспублікі ў Беларусі Марціньшам Вірсісам (на здымку злева). Мэта візіту — знаёмства з кіраўніцтвам раёна і прадстаўнікамі дзяржаўных устаноў, абмеркаванне пытанняў далейшага супрацоўніцтва. Подробнее
Ён мог стаць вучоным, але выбраў іншы шлях — не адно дзесяцігоддзе адпрацаваў у сельскай гаспадарцы. З’яўляўся дэпутатам Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь першага і другога скліканняў, дэлегатам 28-га з’езда КПСС. Узнагароджаны ордэнам Працоўнага Чырвонага Сцяга і медалём “За працоўную доблесць”. Быў і застаецца чалавекам слова і справы. 25 верасня Пятру Міхайлавічу Розынку спаўняецца 75. Чым не нагода для размовы? Подробнее
Напрыканцы жніўня жыхары Дварчан сабраліся каля мясцовага сельскага клуба. Яго прыступкі сталі імправізаванай сцэнай для свята вёскі, якое падрыхтавала загадчыца СДК Святлана Уладзіміраўна Памазкова. Апошні раз з такой нагоды дварчанцы збіраліся ў 2014-м, калі адзначалі 365-годдзе вёскі. Подробнее
Каб пазнаць любую краіну, трэба ў ёй пабываць. Толькі так можна сфарміраваць уяўленне пра яе, адчуць характар людзей, якія там жывуць. Рэдактар мясцовага радыё Уладзімір Шык сёлета большую частку водпуску правёў у “краіне Мешко”. Менавіта так называлі на кантыненце Польшчу, калі нашы суседзі ў 966 годзе з раздробленых плямён палян аб’ядналіся ў адну дзяржаву і далучыліся да хрысціянства. Дапытлівы журналіст там заўсёды знойдзе шмат цікавага і незвычайнага. Подробнее
Як і чакалася, усе стартавыя матчы фінальнага раўнда абласнога першынства прайшлі ў напружанай і бескампраміснай барацьбе. Пастаўчане прапусцілі першы тур, бо не вызначыўся наш сапернік — уладальнік апошняй чацвёртай пуцёўкі ў групу мацнейшых з усходняй зоны “Б”. За яе вялі барацьбу ў Шуміліне футбалісты талачынскай “Нівы”, але саступілі гаспадарам з лікам 1:2 і завяршылі сезон. Тым часам у лідары чэмпіянату вобласці выйшаў віцебскі “Газавік”, які ў Глыбокім дабіўся буйной перамогі з лікам 3:0 і з 14 набранымі ачкамі ўзначаліў турнірную табліцу. Услед за віцябчанамі з адставаннем у 3 балы ідзе сенненскі “Камунальнік”, які згуляў з лікам 0:0 на выездзе ў Лепелі. Подробнее