Выхавацель цэнтра дашкольнага развіцця дзіцяці “Росток” Ірына Воўчанка ўмее дасціпна адказваць на самыя нечаканыя дзіцячыя пытанні, бо ўжо не першы год у прафесіі, якую любіць якраз за тое, што не дае стаяць на месцы і вымушае заўсёды быць гатовай нешта патлумачыць сваім дапытлівым выхаванцам.
— Дзеці пачынаюць знаёміцца са светам са здзіўлення, — кажа Ірына Мікалаеўна. — Вось пабачылі ці пачулі нешта новае — задаюць пытанне. І мы, дарослыя, павінны адказаць на яго. Можна, канечне, адразу прадэманстраваць дзіцяці сваю эрудыцыю, а можна паспрабаваць накіраваць малечу на самастойны пошук адказу. Так ужо з самага маленства мы можам прывіваць дзецям жаданне даследаваць свет. Як інакш народзіцца навукоўца? Подробнее
11 мая в хозяйствах района подвели итоги работы животноводческой отрасли за апрель. В агрофирме имени Лебедева беседа прошла в оживлённом формате. Было что сказать и руководящему эшелону хозяйства, и работникам. Подробнее
Анастасія і Дзмітрый Тусікавы з Шаркаўшчыны выхоўваюць траіх дзяцей: 9-гадовага Данілу, 6-гадовую Машу і малодшага ў сям’і хлопчыка Мацвея, якому яшчэ толькі 4 годзікі. Маладыя бацькі ў ліку тых нешматлікіх у наш час, якія не пабаяліся стаць шматдзетнымі. Гаспадар дома вырас у сям’і, дзе бацькі выхавалі пяцёра дзяцей. У сям’і Насці дзетак было трое. Таму і сёння Тусікавы ўпэўнены: гэта так цудоўна, калі ў доме шмат звонкага дзіцячага смеху, а паўсядзённыя турботы накіраваны, у асноўным, на клопат аб падрастаючым пакаленні. Якія планы ў маладой сям’і на будучыню і ці разлічваюць сучасныя маладыя бацькі на падтрымку дзяржавы? Пра гэта наш сёняшні матэрыял. Подробнее
В преддверии самого почитаемого государственного праздника Дня Победы в районе прошли мероприятия, связанные с событиями Великой Отечественной войны и победой над фашизмом. Речицкий сельский Совет также присоединился к празднованию 74-летней годовщины с момента объявления полного разгрома фашистской Германии, организовав по этому случаю торжественный митинг. Разделить минуты радости и вместе с тем тревоги с собравшимися председателем сельсовета Надеждой Зуевой, жителями агрогородка, учащимися и работниками школы прибыли уважаемые гости –военный комиссар Чериковского и Краснопольского районов Юрий Головнев, председатель районного совета ветеранов Наталья Готовчик и представители возглавляемой ею организации, председатель совета ветеранов войны в Афганистане Александр Киселев, узник фашистской неволи Николай Ткачик, а также представители Могилевского клуба «За советскую Родину». Подробнее
Сегодня получить любую профессию – не проблема: поступай и учись, как говорится, по способностям. Широкий спектр специальностей готовят различные учреждения образования, и как тут не растеряться выпускникам школы и их родителям. Хорошо, когда вовремя школьник определился, кем хочет стать, и верно шел к цели, успешно осваивая тот или иной предмет. Хуже всего тем, кто до того времени, как прозвенит последний звонок, не понял, какую профессию он хочет получить, ведь тут уже действует закон: куда проходят документы. Однако важно обратить внимание на то, какие все же профессии востребованы, дабы после окончания вуза не попасть в ситуацию, когда в твоей профессии не нуждаются. А в данной ситуации, думается, помогут разобраться специалисты кадровых служб района, ведь они держат, как говорится, руку на пульсе, и могут облегчить профориентацию поступающим. Не секрет, что сегодня востребованы специалисты сельского хозяйства, а наш район остро нуждается в ряде специалистов узкого профиля. Дальнейший разговор со старшим инспектором управления сельского хозяйства и продовольствия райисполкома Еленой Щемелевой позволит прояснить ситуацию в вопросах поступления выпускников учреждений района. Подробнее
9 мая — день нашей гордости, нашего величия, мужества и отваги. День нашей памяти. 74 года назад закончилась одна из самых кровопролитных войн не только в нашей, но и в мировой истории. Утро этого великого дня было пронизано праздничной атмосферой, а в воздухе витал дух победы. Отовсюду на центральную площадь города Черикова с яркими шарами, флажками, с улыбками на лицах спешили взрослые и дети. Это очень важный день для чериковлян, поэтому на площади было многолюдно. Здесь вы-страивались участники парада — представители трудовых коллективов. Почетное место на празднике заняли ветераны Великой Отечественной войны, труженики тыла, на их груди сияли медали и ордена. Именно для них в этот день все собрались вместе. Всех объединила великая Победа. И сколько бы лет и десятилетий ни прошло, мы снова и снова будем возвращаться к Великой Победе, ознаменовавшей торжество жизни над смертью. Никогда не померкнет подвиг солдата, стоявшего насмерть, и подвиг труженика, ковавшего победу. Подробнее
Станислав Григорьев служит старшим телефонистом в 86-й бригаде связи. Он один из лучших солдат, которые обеспечивают телефонные переговоры представителей управления Министерства обороны. Подробнее
На базе средней школы №4 г. Чашники в рамках единого Дня профориентации состоялось мероприятие «Профессии, которые мы выбираем» в форме встречи сотрудников учебных заведений области сельскохозяйственной направленности с учащимися выпускных классов учреждений образования райцентра. Вниманию ребят были представлены видеоролики, а их представители познакомили с подробной информацией о сельскохозяйственных вузах, ссузах, лицеях и т. д., преимуществами обучения в них. Подробнее
Охрана труда и техника безопасности – важнейшие направления деятельности. Уделять им нужно первостепенное внимание. Причём это касается не только объектов производственной и социальной сфер, но и любых мест массового пребывания граждан. Везде должны быть предприняты необходимые меры, дабы ничто не угрожало жизни и здоровью людей. Подробнее
Сям’я — у кожнага чалавека гэтае слова выклікае цёплыя і пяшчотныя асацыяцыі. Менавіта ў сям’і пачынаецца станаўленне дзіцяці як асобы, а бацькі вучаць сыноў і дачок любіць сваю малую радзіму, паважаць дарослых, праяўляць клопат пра тых, хто мае ў гэтым патрэбу. Так яно павінна і быць — лічаць і па такім прынцыпе выхоўваюць сваіх дзяцей Аляксандр і Ірына Шэпітавы з аг.Баравіца Кіраўскага раёна.
Пераступіўшы парог іх утульнага дома, адразу чую звонкі дзіцячых смех, і перад маімі вачыма ўзнікаюць трое хлопчыкаў. Як і належыць выхаваным дзецям, яны вежліва вітаюцца … і адразу пачынаюць сябе прадстаўляць, а таксама знаёміць са сваёй хатняй жывёлай, сярод якіх — шыншылы, сабакі, каты і маміна захапленне — рыбкі ў акварыўме. Затым усе ўладкоўваемся на канапе і пачынаем нашу размову.
Ірына і Аляксандр пазнаёміліся ў 2007 годзе. У свой час дзяўчына па размеркаванні была накіравана на работу ў магазін в.Боркі, адкуль родам Аляксандр. Маладыя людзі адразу запрыкмецілі адзін аднаго, узнікла каханне. Праз два гады згулялі вяселле, а ў 2010 годзе ў Шэпітавых нарадзіўся першы сынок Дзіма, у 2012 годзе з’явіўся Максім, а праз чатыры гады — малодшы Арцём.
Галава сям’і на той час працаваў у Баравіцы, таму маладыя і вырашылі ўладкоўваць жыццё ў гэтым аграгарадку. Праз некаторы час купілі дом, заняліся яго добраўпарадкаваннем. Да слова, аб тым, што Аляксандр сапраўдны гаспадар, старанны і працавіты, ужо можна было меркаваць толькі пад’ехаўшы да іх дома: сустрэў ён нас з будаўнічым інструментам у руках — займаўся рамонтам плоту. Да таго ж, на двары — вялікая колькасць розных пабудоў, зусім хутка гаспадар плануе завяршыць будаўніцтва гаража. Паралельна Шэпітавы ўладкоўваюць жылыя пакоі ў доме. Расці працавітымі бацькі вучаць і сваіх сыноў. У кожнага з малых ёсць свае хатнія справы: хтосьці дапамагае маці прыбіраць у доме і гатаваць ежу, часцей за ўсё гэтым займаецца старэйшы Дзіма, а вось Максім і Арцём з задавальненнем завіхаюцца з татам па гаспадарцы. Клопатаў у Шэпітавых тут таксама хапае: дзве каровы, конь, свінні, куры і качкі, індыкі — хатняя жыўнасць, як вядома, патрабуе вялікіх штодзённых клопатаў. Калі ж удаецца знайсці вольны час, мужчынская палова Шэпітавых адпраўляецца на рыбалку: для таты гэта любімае хобі, дарэчы, сваё захапленне ён перадаў і сынам.
Аляксандр працуе на лесанарыхтоўчым участку “Скачок” Бабруйскага лясгаса пазменна, дзякуючы гэтаму ён шмат часу праводзіць з хлопчыкамі, вучыць іх розным мужчынскім прамудрасцям: як цвік забіць ці штосьці адрамантаваць. Малодшы Арцём, як і тата, вельмі любіць коней, нават сярод яго цацак іх вялікая колькасць. Ірына, якая працуе паляводам у СВК “Бераснёўскі”, як мнагадзетная маці мае дадатковы выхадны, які імкнецца таксама правесці з сям’ёй. Увогуле, па словах гаспадыні дома, яны выкарыстоўваюць любую магчымасць, каб пабыць разам, наведаць цікавыя і карысныя для развіцця рабят мерапрыемствы і месцы. Напрыклад, з задавальненнем прымаюць удзел у раённым свяце з нагоды Дня Перамогі, расказваюць рабятам аб гераічным мінулым нашага народа.
Калі размова пачалася аб дзецях, іх захапленнях і звычках, у вачах Ірыны і Аляксандра адразу ўспыхнулі агеньчыкі любові і пяшчоты. Пакуль размаўляла з бацькамі, не пачула ніводнага вокрыка, нават калі рабяты пачыналі гарэзнічаць, супакойвалі яны іх з усмешкай. Тое, што сыночкі — іх гонар і бясконцая любоў, было зразумела ўжо з першых слоў. Дзмітрый і Максім — выдатнікі вучобы, да таго ж, хлопчыкі — пастаянныя
ўдзельнікі практычна ўсіх праводзімых у Баравіцкай СШ школьных мерапрыемстваў, на іх рахунку — вялікая колькасць дыпломаў і грамат, якія бацькі дэманстравалі з гонарам. Рабяты з задавальненнем малююць, займаюцца музыкай. Маленькі Арцём пакуль асаблівых дасягненняў не мае, але таксама імкнецца, як і яго брацікі, усебакова развівацца. Варта адзначыць, што Ірына і Аляксандр і самі людзі актыўнай жыццёвай пазіцыі. Яны ва ўсім падтрымліваюць сваіх дзяцей: разам удзельнічаюць у конкурсах і спартыўных спаборніцтвах, на рахунку Шэпітавых — 2-е месца ў раённым туры першага этапа рэспубліканскага конкурсу “Сям’я года” — “Мнагадзетная сям’я-2019”.
Са станоўчага боку характарызуе Ірыну і тое, што жанчына, нягледзячы на клопаты аб сваёй сям’і і дзецях, знаходзіць час, каб падарыць часцінку сябе і сваёй любові малышам, якія па розных прычынах засталіся без бацькоўскай апекі. Шэпітавы з’яўляюцца членамі Бабруйскага грамадскага аб’яднання “Планета дзяцінства” і разам з іншымі ўдзельнічаюць у дабрачынных мерапрыемствах і акцыях, праводзімых у школах, сацыяльных прытулках, бальніцах на тэрыторыях Бабруйска і суседніх раёнаў, займаюцца зборам гуманітарнай дапамогі для рабят.
Па словах Ірыны, кожны раз пасля наведвання дзіцячай бальніцы ці прытулка, дзе дапамагае даглядаць дзетак, размаўляе з імі, імкнецца кожнага акружыць любоўю, яна вяртаецца дадому са змешанымі пачуццямі: з аднаго боку — радуецца, што на некаторы час здолела зрабіць жыццё маленькіх хлопчыкаў і дзяўчынак больш яркім і цёплым, а з другога — цяжка ўсведамляць, што не ўсе дзеці маюць магчымасць расці ў сям’і, штодня адчуваць бясконцую любоў і падтрымку мамы і таты…
Што тычыцца сваіх сыноў, то Ірына і Аляксандр мараць, каб яны выраслі дастойнымі людзьмі, добразычлівымі, каб па жыцці не разгубілі ўсё тое лепшае, што яны імкнуцца ім прывіць з дзяцінства…
Людміла СЯМЁНАВА. Подробнее